هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
صادرات محصولات شیلات و آبزیان – تجارت و فروش
تجارت صادرات محصولات شیلات و آبزیان
تجارت بین‌المللی محصولات آبزی (صادرات شیلات) در دهه‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است و در قاره‌ها و مناطق گسترش یافته است. این گسترش تا حد زیادی توسط رشد اقتصادی و پیشرفت فرهنگی و فناوری مرتبط با جهانی شدن انجام شده است. سیاست‌های تجارت لیبرال، و همچنین نوآوری‌های لجستیکی و فناوری که ارتباطات جهانی‌سازی شده را امکان‌پذیر می‌سازد، وابستگی متقابل اقتصادی را تقویت کرده و انتشار فرهنگی، از جمله عادات غذایی، در سراسر مرزها را تسریع کرده است. تولیدکنندگان توانسته‌اند به بازارهای دوردست‌تر دسترسی پیدا کنند، در حالی که مصرف‌کنندگان گزینه‌های غذای آبزی آنها را فراتر از گونه‌هایی که در آب‌های محلی صید یا پرورش داده می‌شوند، متنوع می‌بینند.
در عین حال، رشد درآمد، طبقه متوسط بزرگتر و شهرنشینی، به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، باعث شده است که تقاضای کل برای محصولات غذایی آبزی تجاری به طور قابل توجهی افزایش یابد. امروزه تجارت محصولات آبزی نقش مهمی را به‌عنوان مولد درآمد صادراتی، اشتغال و ارزش افزوده، و به‌عنوان کمک‌کننده به امنیت غذایی جهانی ایفا می‌کند و افراد مختلف و مرتبط در حمل‌ونقل، فرآوری، عمده‌فروشی و خرده‌فروشی را درگیر می‌کند. این برای چندین کشور جزیره ای کوچک در حال توسعه که صادرات محصولات آبزی بخش بزرگی از ارزش کل تجارت کالا و کل تولید ناخالص داخلی (GDP) را تشکیل می دهد، بسیار مهم است.[منبع]
ارزش صادرات بین المللی کالا و محصولات آبزی
در دهه گذشته، بسیاری از روندهای کلیدی که توسعه تجارت محصولات آبزی را از دهه 1970 مشخص می کند، کند شده یا معکوس شده است. نرخ رشد هم در ارزش و هم در حجم، به صورت مطلق و سرانه کند شده است. این نشان دهنده رشد آهسته تر در تجارت جهانی به طور کلی است و مرحله جدیدی از بلوغ بازارهای جهانی را نشان می دهد که در آن اکثر محصولات آبزی در مسیرهای تثبیت شده بین شرکای تجاری بلندمدت با فرصت های نسبتاً محدود برای بازارهای جدید معامله می شوند. به موازات آن، بسیاری از تولیدکنندگان غذای آبزی در کشورهای کم درآمد بالا که به طور سنتی بازارهای کشورهای پردرآمد را تامین می‌کنند، به طور فزاینده‌ای تقاضای داخلی رو به افزایشی را تامین می‌کنند.
از نظر تاریخی، یکی از ویژگی‌های مهم جریان تجارت محصولات آبزی، نقش کشورهای کم درآمد به‌عنوان تامین‌کننده کشورهای با درآمد بالا بوده است. اقتصادهای توسعه یافته تر دارای جمعیت زیادی از طبقه متوسط شهری با سطوح بالای درآمد قابل تصرف و عرضه داخلی ناکافی هستند. این از نظر تاریخی بدان معنی است که کشورهای با درآمد بالا سهم بزرگی از واردات جهانی محصولات آبزی را به خود اختصاص داده اند.
واردات جهانی آبزیان بین کشورهای با درآمد بالا و کشورهای کم درآمد
اتحادیه اروپا بزرگترین بازار واحد بود که 34 درصد از ارزش جهانی واردات آبزیان در سال 2020 را به خود اختصاص داد. از نظر تک تک کشورها، بزرگترین کشور واردکننده در سال 2020، ایالات متحده بود. ایالات آمریکا با 15 درصد از ارزش واردات جهانی محصولات آبزی، پس از آن چین (10 درصد)، ژاپن (9 درصد)، اسپانیا (5 درصد) و فرانسه (4 درصد) قرار دارند. البته شایان ذکر است که چین از نظر حجم (وزن زنده) با فاصله زیادی بالاتر از سایر کشورها، برترین کشور واردکننده محصولات آبزی است. چین مقادیر زیادی از گونه‌هایی را وارد می‌کند که در داخل تولید نمی‌شوند، نه تنها برای مصرف داخلی، بلکه به‌عنوان ماده خام برای فرآوری در چین و سپس صادرات مجدد وارد می‌شوند.
اگرچه اقتصادهای نوظهور واردکنندگان بزرگتری از محصولات آبزی شدند، روند غالب در توسعه تجارت جهانی از دهه 1970 اهمیت فزاینده آنها به عنوان صادرکننده است. در سال 1976، کشورهای با درآمد بالا 71 درصد از ارزش صادرات جهانی محصولات آبزی را در مقایسه با 50 درصد در سال 2020 به خود اختصاص دادند. از نظر کمی، سهم کشورهای پردرآمد در مدت مشابه از 67 درصد به 46 درصد کاهش یافته است. برجستگی روزافزون کشورهای بدون درآمد بالا با آزادسازی تجارت، رشد قوی در تولید آبزی پروری و سرمایه گذاری قابل توجه در ایجاد روابط تجاری، دانش و زیرساخت های لازم برای توسعه بازار صادرات حمایت شده است.
تامین کنندگان
علاوه بر نقش آنها به عنوان تامین کنندگان جهانی محصولات آبزی، کشورهای کم درآمد نیز به عنوان واسطه های زنجیره تامین، واردات مواد خام و صادرات مجدد محصولات فرآوری شده یا ارزش افزوده، اهمیت فزاینده ای پیدا کرده اند. در حالی که اقتصادهای نوظهور نقش های فزاینده مهمی را به عنوان تامین کنندگان بین المللی محصولات آبزی بر عهده گرفته اند، برخی از کشورهای با درآمد بالا همچنان صادرکنندگان قابل توجهی هستند. در میان پنج کشور برتر صادرکننده محصولات آبزی در سال 2020، دو کشور پردرآمد (نروژ و شیلی) و بقیه کشورهای غیرپردرآمد (چین، ویتنام و هند) بودند.
مکران ماشین زیر مجموعه شرکت ققنوس دریای مکران حمل کننده هر گونه بار از چین به ایران و بالعکس با مناسب ترین قیمت می‌باشد.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید
شماره تماس مستقیم: 989128130592+
برای تماس کلیک کنید
تعرفه های صادرات و واردات شیلات
سیاست‌های تعرفه‌ای در طول تاریخ توسط دولت‌ها برای ایجاد درآمد از تجارت، محافظت از صنایع داخلی در برابر رقابت بین‌المللی و به‌عنوان اقدامات علیه سایر کشورها در زمینه اختلافات تجاری استفاده می‌شده است. محصولات آبزی توسط سازمان تجارت جهانی به عنوان کالاهای صنعتی طبقه بندی می شوند، به این معنی که تحت مذاکرات دسترسی به بازار غیر کشاورزی گروه بندی می شوند. بر اساس اصل سازمان تجارت جهانی مستضعف ترین کشور، تعرفه های اعمال شده برای محصولات شیلات و آبزی پروری از 0 درصد تا 30 درصد با میانگین 14 درصد متغیر است. تعرفه های محدود، که عملاً حداکثر تعرفه در یک دسته معین تحت قوانین سازمان تجارت جهانی است، از 0 درصد تا 60 درصد با میانگین 35 درصد متغیر است.
این ارقام به وجود سطح پایین تعرفه های اعمال شده بر واردات محصولات شیلات و آبزیان، علیرغم برخی تعرفه های بازگردانده شده و برخی نگرانی ها در مورد افزایش تعرفه در مورد محصولات فرآوری شده و ارزش افزوده، اشاره دارد. کشورهای بزرگ واردکننده با درآمد بالا، مانند اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و ژاپن، تعرفه های کاهش یافته یا صفر بر اکثر واردات از کشورهای واجد شرایط برای چنین رفتاری تحت سیستم ترجیحات تعمیم یافته اعمال می کنند، که به سرعت کمک کرد.
توسعه صادرات محصولات شیلات در کشورهای نوظهور اقتصادی در مقابل، بسیاری از کشورهای نوظهور هنوز تعرفه های نسبتا بالایی را برای محصولات شیلات و آبزی پروری اعمال می کنند که می تواند منعکس کننده سیاست های مالی یا اقدامات حفاظتی باشد. تشدید تعرفه ها همچنان برای بسیاری از کشورها و محصولات، به ویژه در دسترسی به برخی از بازارهای پردرآمد و گسترش تجارت منطقه ای، موضوعی جدی است.
کالاهای اصلی معامله شده
محصولات تجاری شیلات و آبزی پروری از نظر گونه، منشاء، شکل محصول، بسته بندی و روش نگهداری متنوع هستند. این امر چالش هایی را برای جمع آوری آمارهای تجاری منسجم و دقیق ایجاد می کند و در عین حال بر اهمیت چنین آماری برای درک یک بازار پیچیده تأکید می کند. آمار تجارت توسط آژانس‌های گمرکی و نهادهای آماری در کشورها و سرزمین‌های شرکت‌کننده در تجارت، در چارچوب کدگذاری و طبقه‌بندی سیستم هماهنگ توصیف و کدگذاری کالا (HS) جمع‌آوری می‌شود.
این چارچوب توسط سازمان جهانی گمرک (WCO) حفظ می شود. در بالاترین سطح تفکیک، این چارچوب کدهای شش رقمی مرتبط با طبقه‌بندی محصولات خاص را تعریف می‌کند که باید به طور یکسان توسط همه سازمان‌های گزارش‌دهنده اعمال شوند. کدهای طولانی تری ارائه دهنده طبقه بندی در سطوح پایین تر تجمع ممکن است توسط کشورها و سرزمین های جداگانه معرفی شوند. سیستم HS علاوه بر جمع‌آوری داده‌هایی که باید توسط تحلیلگران تجاری، دانشگاه‌ها، صنعت، دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی و سازمان‌های بین‌دولتی مورد مشورت و استفاده قرار گیرد، پایه و اساس قانون تعرفه است و بینش ارزشمندی را در مورد روندها و ساختار تجارت و بازار در طول زمان ارائه می‌دهد.
برای بهبود کاربرد آمار HS، فائو با WCO در سال‌های 2012 و 2017 برای بازنگری کدها و طبقه‌بندی‌های HS به منظور انعکاس بهتر ویژگی‌های اساسی تجارت بین‌المللی محصولات آبزی همکاری کرد. با این حال، تفکیک بیشتر برای تمایز آبزیان صید وحشی در مقابل آبزیان پرورشی در آمار تجارت ضروری است. علاوه بر فرآیند تولید، آبزی پروری از بسیاری جهات اساسی از جمله ساختار تجاری و صنعتی، ورودی ها، عوامل خطر، اثرات زیست محیطی و الزامات زیرساختی با ماهیگیری صید متفاوت است. هر یک از این تفاوت ها پیامدهایی برای پویایی و توسعه تجارت جهانی دارند.
ماهی سالمون و قزل آلا
ماهی قزل آلا، و به ویژه ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس، یکی از عوامل اصلی رشد تجارت جهانی شیلات و محصولات آبزی پروری در دهه های اخیر بوده است. این ماهی به عنوان گونه ای همه کاره و با ارزش مناسب برای آبزی پروری در مقیاس بزرگ، جایگاه رقابتی قوی در بازار جهانی دارد. رشد تقاضا برای ماهی قزل آلا تقریباً در هر منطقه ای از سایر گروه های ماهی پیشی گرفته است و آبزی پروری ماهی قزل آلا اقیانوس به یکی از سودآورترین و پیشرفته ترین صنایع تبدیل شده است. این بخش همچنین در تامین مالی، هماهنگی و اجرای کمپین های بازاریابی بین المللی در مقیاس بزرگ پیشتاز بوده و زیرساخت های لجستیکی را با موفقیت ایجاد کرده است تا از طریق مسیرهای حمل و نقل هوایی و دریایی، غذاهای تازه آبزی را به بازارهای خارجی عرضه کند.
میگو
میگو در طول تاریخ برخی از کالاهای آبی بوده اند که به شدت مبادله می شود. در حال حاضر عمدتاً از طریق عملیات پرورش فشرده میگو در آمریکای لاتین و آسیای شرقی و جنوب شرقی تولید می شود، اکثریت عرضه به مصرف کنندگان در بازارهای با درآمد بالا در آمریکای شمالی، اروپا و ژاپن می رسد.
بازارهای ایالات متحده آمریکا و ژاپن عمدتاً با گونه‌های آب گرم توسط تولیدکنندگان بزرگی مانند هند، اندونزی، تایلند و ویتنام تامین می‌شوند. اتحادیه اروپا گونه‌های آب گرم را از تولیدکنندگان آسیایی و آمریکای لاتین وارد می‌کند و گونه‌های آب سرد را عمدتاً از ماهیگیری در گرینلند تأمین می‌کند. امروزه، اقتصادهای نوظهور آسیایی مانند چین در حال جذب نسبت فزاینده ای از عرضه جهانی میگو هستند در حالی که افزایش بالقوه مصرف سرانه در بازارهای سنتی بالغ محدود است.
با گذشت زمان، صادرات میگو و میگو به شدت افزایش یافته است، اما سهم نسبتاً ثابتی از ارزش کل صادرات جهانی محصولات آبزی را به خود اختصاص داده است. در سال 1976، صادرات میگو و میگو به ارزش 1.2 میلیارد دلار بود که 15.4 درصد از ارزش صادرات جهانی محصولات آبزی را به خود اختصاص داد، در حالی که در سال 2020 ارزش صادرات میگو و میگو به ارزش 1.2 میلیارد دلار بود که از نظر ارزشی 16.4 درصد از کل صادرات را تشکیل می داد.
ماهی سفید
ماهی سفید طیف وسیعی از گونه‌های صید وحشی و پرورشی را پوشش می‌دهد، مانند ماهی کاد، ماهی دریایی، هامور، پولاک آلاسکا، تیلاپیا، سوف نیل و گربه ماهی پانگاسی (Pangasius spp.). این گونه ها از نظر طعم و بافت مشابه هستند و بسته به محصول، تا حدی قابل جایگزینی با یکدیگر هستند. ناوگان نروژ، اتحادیه اروپا، ایسلند، روسیه و ایالات متحده آمریکا بیشترین تولید ماهیان صید شده در جهان را تشکیل می دهند. اتحادیه اروپا تا حد زیادی بزرگترین بازار وارداتی برای ماهیان صید شده وحشی است، در حالی که چین نقش مهمی در بازار جهانی به عنوان یک پردازشگر مواد خام و صادرکننده مجدد دارد.
صادرارت ماهی سفید
صادرات ماهی های زیر زمینی و سایر ماهی های سفید حدود 17 درصد از ارزش کل صادرات محصولات آبزی را تشکیل می دهد، اگرچه مقادیر قابل توجهی از ماهی های زیرزمینی و سایر ماهی های سفید وجود دارد که به صراحت در آمار تجارت به این صورت شناسایی نشده اند و در گونه های مختلف ثبت شده اند. چین یک صنعت بزرگ پرورش ماهی تیلاپیا در استان های جنوبی خود ایجاد کرده است و اکنون بزرگترین صادرکننده ماهی تیلاپیا است.
به موازات آن، تامین کنندگان جایگزین در آسیای جنوب شرقی و آمریکای لاتین صادرات خود را به ایالات متحده آمریکا افزایش داده اند که این امر به قیمت چین تمام می شود. در حالی که چین به عنوان تامین کننده غالب ماهی تیلاپیا باقی می ماند، تحمیل تعرفه های وارداتی توسط ایالات متحده آمریکا بر ماهی تیلاپیا چینی، همراه با چالش های لجستیکی مربوط به همه گیری کووید-19 و تغییر کاربری زمین در مناطق اصلی تولید، به این معنی است که این تسلط انتظار می رود. به کاهش ادامه دهد. ویتنام بیشترین تولید و صادرات پانگاسیوس جهانی را به خود اختصاص داده است. از نظر تاریخی، مهم ترین بازار صادراتی پنگاسیوس ایالات متحده آمریکا بوده است، اما در سال های اخیر، چین به بازار برتر صادرات ویتنام تبدیل شده است.
ماهی تن
در سال 2020، صادرات جهانی ماهی تن، بونیتو و بیل ماهی به ارزش 14.6 میلیارد دلار بود که معادل 9.7 درصد از ارزش کل صادرات شیلات است. این نسبت برای چندین دهه نسبتاً ثابت مانده است، زیرا محبوبیت ماهی تن پابرجا بوده است. تجارت ماهی تن شامل دو گروه گسترده از کالاها است. اولی شامل ماهی تن فرآوری شده و نگهداری شده و دومی ماهی تن تازه با کیفیت بالا برای بازار سوشی و ساشیمی است. ماهی تن آبی و چشم درشت معمولاً برای ساشیمی و سوشی استفاده می شود، در حالی که از اسکاپ جک، آلباکور و زرد باله به عنوان مواد خام برای محصولات فرآوری شده استفاده می شود.
تایلند یک صنعت بزرگ فرآوری ماهی تن ایجاد کرده است که از مواد خام مستقیماً توسط ناوگان ماهیگیری در بنادر تایلند تامین می شود و نقش کلیدی در تجارت بین المللی ماهی تن ایفا می کند. ایالات متحده آمریکا مقصد اصلی صادرات ماهی تن فرآوری شده تایلندی است.
صنایع کوچکتر اما قابل توجهی نیز در سایر نقاط آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین وجود دارد، با اکوادور که بازار اتحادیه اروپا را با مقادیر زیادی ماهی تن فرآوری شده و مواد خام برای پردازشگرهای اروپایی تامین می کند. رژیم‌های تعرفه‌ای و پیامدهای سهمیه‌های واردات بدون عوارض گمرکی که توسط بازارهای اصلی اعمال می‌شود، تعیین‌کننده‌های مهم جریان‌های تجارت ماهی تن در بازار محصولات فرآوری‌شده هستند و همچنان یک موضوع اصلی در مذاکرات تجاری هستند. بازار ساشیمی و سوشی تحت تسلط ژاپن است که عمدتاً توسط ماهی تن کامل و ماهی تن از ناوگان استان تایوان چین و جمهوری کره و با صادرات مجدد از تایلند تامین می شود.
پودر ماهی و روغن ماهی
گونه های کوچک دریایی مانند ماهی خال خالی، شاه ماهی، ساردین و آنچوی بخش قابل توجهی از تولید صید در جهان را تشکیل می دهند. اتحادیه اروپا، چین، مراکش، نروژ، بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی، فدراسیون روسیه و ژاپن همگی حجم صید و صادرات شیلات قابل توجهی را گزارش می دهند.
علیرغم ارزش واحد پایین، این گونه‌ها 6.7 درصد از ارزش کل را در سال 2020 به خود اختصاص دادند. ذخایر کوچک دریایی ممکن است در چندین منطقه اقتصادی انحصاری قرار داشته باشند و بهره‌وری در یک منطقه خاص به شدت به شرایط آب و هوایی وابسته است که به عرضه و قیمت بالا تبدیل می‌شود. نوسان. مهم ترین بازارها از نظر جغرافیایی پراکنده هستند و شامل چین، مصر، اتحادیه اروپا، ژاپن، نیجریه و ایالات متحده آمریکا می شود. از پلاژیک های کوچک نیز برای تولید پودر ماهی و روغن ماهی برای صادرات استفاده می شود. آنچوی، به ویژه آنچووتای پرو، معمولاً به عنوان ماده خام برای این محصولات استفاده می شود. بیشترین تقاضا برای پودر ماهی از سوی تولیدکنندگان عمده آبزی پروری مانند چین است.
محصولات دیگر
ارزش 151 میلیارد دلاری فوق الذکر برای صادرات شیلات در سال 2020 شامل 1.9 میلیارد دلار اضافی از جلبک دریایی و سایر جلبک ها (58 درصد)، محصولات جانبی ماهی غیرخوراکی (33 درصد) و اسفنج ها و مرجان ها نمی شود. تجارت جلبک از 65 میلیون دلار در سال 1976 به 1.1 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافت که چین، اندونزی و جمهوری کره صادرکنندگان اصلی و چین، ژاپن و ایالات متحده آمریکا واردکنندگان اصلی بودند. به دلیل افزایش تولید پودر ماهی و سایر محصولات حاصل از فرآوری محصولات جانبی آبزیان (به بخش استفاده و فرآوری تولید شیلات و آبزیان مراجعه کنید)، تجارت محصولات جانبی غیرخوراکی نیز افزایش یافته است، از 8 میلیون دلار در سال 1976. به 715 میلیون دلار در سال 2020 رسیده است.
مکران ماشین زیر مجموعه شرکت ققنوس دریای مکران حمل کننده هر گونه بار از چین به ایران و بالعکس با مناسب ترین قیمت می‌باشد.
امیر